Bir bahar akşamında kaybolmuşuz da kendimizi arıyoruz sanki Yerimiz yok Yuvamız yok Bağlılığımız yok Bebek'te denize açılan bir terasta...

Bir hançer misali sözleri ruhumu paramparça ederdi Uzaklarda sarmaya çalışırdım yaralarımı Kara çirkin bir yağmur bulutu üzerimde...

Gözlerim her gün karanlığa açılıyor Kuş uçmaz kervan geçmez yollarda sürükleniyor sanki ruhum Uzaklarda silik soluk bir ışık var sanki...

Kapkara kozalak ormanları içinde Uzaktan gelen kısık bir ses rüzgarın şiddetiyle buğulanıyor Çözemiyorum sözcüklerin düğümlerini...

Solacak bir çiçek suluyorum her yeni gün Yağmurlar yağdırıyorum üzerine Yaşama tutunsun diye avuçlarımdan saksılar yapıyorum Parmaklarımı...

Bizim hastalıklarımız ağızdan çıkan sözlerle yayılır Aynı bir veba gibi zehirler insan birbirini Her sözcük bilinmeze doğru bir tohum...